Veteranen zetten zich in of hebben zich ingezet tijdens verschillende missies, direct of indirect, voor onze vrijheid. Dit is iets waar we allemaal dankbaar voor mogen zijn maar dat ook dat nog steeds zeer actueel is. Het “luchtmachtkoppel” Yanick en Stephanie worden binnenkort uitgezonden op missie, voor Yanick de 3de keer en voor Stephanie de 1e keer. Een goed moment om mooie en leuke portretfoto’s in GVT te laten maken, voor hunzelf maar ook voor familie en vrienden.
1 Opmerking
Nederland telt ook veel vrouwelijke veteranen die zich inzetten of ingezet hebben voor onze Vrijheid. Onlangs mocht ik Petra fotograferen die 2x uitgezonden is geweest naar de Sinaï. Kijk hier voor de kleuren versie en andere veteranen die zich door mij hebben laten portretteren.
De feestdagen zijn weer voorbij dus we gaan weer verder met het fotograferen van Nederlandse Veteranen. De komende weken staan er al weer heel wat op de planning maar er is nog genoeg plek voor degene die zich nog niet aangemeld heeft. Het aanmelden van vrouwelijke veteranen blijft trouwens nog steeds een beetje achter, dus kom op dames, jullie zijn ook van harte welkom!
Tot op de fotoshoot, Arie Met enige trots kan ik mededelen dat dit jaar één van de meest gerespecteerde industrie panels en internationale accreditatie programma’s, the Portrait Masters Competition 2019, 4 van mijn 4 ingestuurde foto’s gewaardeerd hebben met een “Bronze Award”. Ik kreeg deze award in de categoriën, Contemporary Portrait, Boudoir Portrait en Maternity Portrait. De Portrait Masters Competition's gradatie schaal, de “Bronze Award” staat voor "High Professional Standard". De professionele jurering is gebaseerd op styling, compositie, focus, belichting, connectie(tussen fotograaf en model), poseren, nabewerking en algemene techniek en presentatie. Dit jaar bestond de jury uit top fotografen Tony Carter, Richard Wood, Michele Celentano, Susan Stripling, Sue Bryce, Ray Schembri, Charmaine Heyer, Peter Rossi, Pippin Schembri, Alycia Savage, Kevin Jairaj, Tony Hewitt. De laatste zaterdag in juni is het Veteranendag in Nederland. Dit is een eerbetoon aan alle Nederlandse Veteranen voor hun inzet in het verleden maar ook bij de vredesoperaties die nu in de verschillende delen van de wereld plaatsvinden. Dit jaar mocht ik foto’s maken bij de medaille ceremonie op het Binnenhof en bij het defilé. Een heel mooie ervaring om dit eens van dichtbij mee te maken.
Na het defilé loop ik terug naar het Mailieveld en raak in gesprek met 3 oud Nieuw Guinea Veteranen. Ik merk dat de erkenning voor deze Veteranen toch nog iets is wat een beetje achterblijft. Of ik wel een foto zou willen maken want het kan volgend jaar zomaar voorbij zijn zegt de één. Dat is natuurlijk geen probleem, we wisselen e-mail adressen uit zodat ik de foto op kan sturen. Verder hebben we het nog even over een blauwe hap en bintang. Naast dat dit een lekker biertje is betekent dit ook ster, welke ook is afgebeeld op de Nieuw Guinea herinneringsmedaille. Of ik ook nog moet eten, vraagt de ander en geeft mij een paar van zijn consumptiebonnen alvorens we weer ieder ons eigen weg gaan. De complete serie is te vinden op https://www.arieijdo.nl/veteranendag-2019.html De viering en herdenking van D-Day, precies 75 jaar geleden. Sainte-Mère-Église gaat terug in de tijd, het een en ander wordt wel geregisseerd omdat er TV opnamen worden gemaakt, maar het blijft mooi om te zien. De tanks rijden door de straten en iedereen viert feest, ieder op zijn manier, en dat is vrijheid! Laten we er met zijn allen voor zorgen dat dit zo blijft.
Een spitfire vertoont zijn kunsten als ik sta te wachten op de dakota’s die hier in Sannerville zullen overvliegen om de para’s in de dropzone “K” te droppen net als dat 75 jaar geleden het geval was. Dan verschijnt er een lange rij met engelse taxi’s. Ze maken deel uit van de ‘Taxi Charity for Military Veterans’ en rijden nu Engelse veteranen rond naar de verschillende festiviteiten en ceremonies in Normandië. Ondanks het volle programma maken ze tijd voor iedereen die maar een praatje of een foto wil maken en delen kaarten uit met daarop de foto uit de tijd dat ze in dienst gingen. Wanneer ik na een aantal veteranen gesproken heb weer langs de taxi’s wandel, valt mijn oog op een veteraan die alleen in de taxi zit. Ik vraag of ik hem een hand mag geven en al snel zitten we samen op de achterbank te praten. Als ik weer verder ga maak in een foto van hem, wel nog even de hoed op dan.
De Normandy American Cemetery and Memorial blijft altijd indrukwekkend om te bezoeken. De strak uitgelijnde witte marmeren kruizen en de perfect onderhouden groene gazonnen stralen rust en respect uit voor degene die hier begraven liggen, maar ook voor hen die hier komen om hun kameraad, familielid of geliefde te herdenken. Net toen ik wilde vertekken kwam er een groep veteranen aan voor het bijwonen van een korte ceremonie op de begraafplaats. Het onthaal door het publiek was geweldig, overweldigend soms misschien. Handen worden geschud, verhalen verteld, thanks you’s uitgesproken en foto’s, heel veel foto’s worden er gemaakt. Na de ceremonie verlaten de veteranen onder luid applaus het terrein. Voor velen zal het de laatste keer zijn dat ze hierbij aanwezig kunnen zijn.
Op Omaha Beach ontmoet ik WOII veteraan Edward. De eerste keer dat hij hier kwam was hij 18, nu bij zijn tweede bezoek is hij 94. Als ik tegen hem zeg dat hij er nog goed uit ziet, zegt hij “dat komt door mijn zweedse vrouw” en een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht. Tijdens het maken van de foto’s wil hij toch ook nog het T-shirt laten zien wat hij van zijn kleindochter heeft gekregen. Als ik hem bedank voor de foto’s en voor het strijden voor onze vrijheid staan er al weer andere mensen klaar die met hem op de foto willen. Later wanneer ik terug loop over het strand zie ik hem voor het Omaha memorial alleen in gedachten staan, waarschijnlijk terugdenkend aan de tijd dat hij nog 18 was.
Het geluid van meer dan 100 ‘Liberators’ die uit een klein stadje in Frankrijk vertrekken voor een toertocht is toch wel heel speciaal. Dit was vandaag het geval in Sainte-Mère-Église. Samen met andere authentieke voertuigen en mensen die de bijpassende kledij dragen laat het je een kleine glimp van die tijd zien, gelukkig wel onder veel betere omstandigheden. Ik vind het in ieder geval een mooie manier om hen te herdenken die streden voor onze vrijheid. Een ‘Willy’ Jeep met een Duits kenteken, hoe mooi kan het zijn. Naast het Airborne museum is de kerk ook zeker een bezoekje waard. Het heeft mooie glas in lood ramen ter nagedachtenis aan de oorlogshandelingen die tijdens de slag om Normandië plaatsvonden. Nu maar sparen voor een eigen ‘Liberator’ :)
|